Dotarcie do finału Libertadores to zaszczyt dla niewielu drużyn, a wygrana w nim jest niezapomniana. Niech to powie dwukrotny mistrz Grêmio i Palmeiras, Felipão.

Poprowadził już zespół Gaucho do Eternal Glory, motto rozgłoszone przez Conmebol w celu ulepszenia zawodów w Ameryce Południowej w 1995 r. i powtórzył to samo w 1999 r. w Palmeiras.

Trener może po raz trzeci zdobyć najbardziej pożądany tytuł w Ameryce w 2022 roku, teraz z nowym wielkim brazylijskim futbolem, Atlhético Paranaense, w decyzji przeciwko ulubionemu Flamengo.

Ale jak możemy zrozumieć sukces tego zespołu i partnerstwo, które zaczęło się od różnych celów i mogło zakończyć się w epicki sposób? To właśnie zrozumiemy w tym artykule.

Aby zrozumieć, jak trener trafił do drużyny z dzielnicy Caju, w Kurytybie, trzeba cofnąć się nieco w czasie.

Po zdobyciu drugiego tytułu w Copa Sudamericana w decyzji przeciwko Red Bull Bragantino i zdobyciu wicemistrza Copa do Brasil w 2021 roku, oczekiwania co do sezonu 2022 były duże.

Zatrudniono trenera Fábio Carille, pochodzącego z Arabii Saudyjskiej. Jednak doświadczenia nie były zbyt dobre, z powodu bardzo słabej kampanii w fazie grupowej Libertadores, w której przegrano dwa pierwsze mecze, w tym upokarzającą porażkę 5:0 z The Strongest.

Carille został natychmiast zwolniony, a Mario Celso Petraglia musiał znaleźć rozwiązanie, aby uniknąć frustracji w sezonie. Recepta była taka, aby zaprosić starego znajomego z piłki nożnej.

Luiz Felipe Scolari, który nie grał w piłkę nożną po okresie przerwy po nieudanym doświadczeniu w Grêmio, przybywa do Furacão z dobrze zdefiniowanymi podstawami:

Pierwszą misją było odwrócenie porażek i walka o awans do fazy pucharowej Copa Libertadores. 

Dzięki niesamowitej poprawie klub z Parany odłożył na bok złą fazę i z trzema zwycięstwami i remisem zdołał zająć drugie miejsce w grupie B, przegrywając w dogrywce z Libertadem.

W kolejnych etapach zemścili się na Paragwajczykach i w ostatniej minucie bohatersko zakwalifikowali się do meczu z Estudiantes de La Plata na wyjeździe. Następnie osiągnęli imponującą klasyfikację przeciwko obecnemu dwukrotnemu mistrzowi Ameryki, Palmeirasowi.

W mistrzostwach Brazylii zespół od samego początku uczestniczy w rozgrywkach G-6, zawsze zmieniając skład, aby rywalizować w pucharach, na czym skupiał się klub w 2022 roku.

W Copa do Brasil drużyna Paraná dotarła do ćwierćfinału przeciwko Flamengo w meczach, które charakteryzowały się równowagą i dyskusjami na temat gry drużyny Felipão.

Niezależnie od tego, co się stanie, kampania Athlético sama w sobie jest historyczna i dowodzi, jak udana była współpraca klubu z multimistrzem Luizem Felipe Scolarim.

Ostatni rozdział odbędzie się 29 października w Guayaquil w Ekwadorze. Felipão może zdobyć swój trzeci tytuł i być Brazylijczykiem, który zdobył najwięcej w mistrzostwach skupiających drużyny z Ameryki Południowej.

Ale jakie są powody, dla których to małżeństwo układa się tak dobrze? Jest to połączenie kompetencji technicznych i doświadczenia z infrastrukturą i profesjonalizmem przedstawiciela Paraná w Libertadores. Rozumiemy.

Wielu analityków i komentatorów twierdziło, że jego kariera dobiegła końca w 2014 roku, po zawstydzającym meczu z Niemcami 7:1 na mundialu w Brazylii. 

Nie zapominając o swoich korzeniach, stawiając na motywację i taktykę, odzyskuje ona znaczenie po zdobyciu tytułu Brazylii w 2018 roku z Palmeirasem. A teraz, wraz z Atlhético Paranaense, może powrócić do dni świetności z trzecim Libertadores.

Może to być tytuł pożegnalny z niezwykle udaną karierą, który może zapewnić mu pozycję piątego największego zwycięzcy w historii światowego futbolu, zdobywając swój 27. tytuł.

Mówią, że Felipão ma szczęście, ale połączenie możliwości technicznych z dobrą infrastrukturą i planowaniem to niezbędne składniki. To właśnie prowadzi Furacão do drugiego finału Libertadores.

Do połowy lat 90. drużyna Parany znajdowała się znacznie poniżej swojego głównego stanowego rywala, Coritiby, i nie była wyróżniana na scenie krajowej.

Przybycie Mário Celso Petraglia na stanowisko prezesa zmienia strukturę klubu. Wdrożył kilka wrażliwych zmian, które na zawsze zmieniły jego historię:

Suma wszystkich tych czynników, w połączeniu z zobowiązaniem do spłaty długów klubu, oznaczała, że zespół zgromadził dobre kampanie i zdobył swój pierwszy tytuł mistrza kraju, mistrzostwo Brazylii w 2001 roku.

W 2005 roku odbył się pierwszy w historii finał Libertadores przeciwko São Paulo. Po przegranej w drugim meczu na Morumbi jest wicemistrzem tabeli.

W latach 2018-2021 klub z Parany ugruntował swoją pozycję wielkiego mistrza kraju z dwoma tytułami mistrza Ameryki Południowej i tytułem Copa do Brasil. A rok 2022 może przekształcić wspaniały zespół ze stanu Paraná w świetny zespół w Ameryce Południowej.

Nie wiadomo, co wydarzy się w wielkim Finale Libertadores 2022, ale nie możemy wątpić w zaplanowany na ten moment sukces Felipão i Athlético Paranaense. Uważaj, Flamengo!