Argentyna zdobyła trzecie mistrzostwo, a jednym z wielkich nazwisk w tytule był trener Lionel Scaloni.

Oprócz niego innym kluczowym graczem w tym osiągnięciu był numer 10, Messi, który miał niesamowity Puchar Świata.

W swojej pierwszej pracy jako lider zespołu dotarł do finału i zaskoczył wszystkich elastycznością zespołu.

Zespół zebrany przez Scaloniego pokazał piękną i skuteczną piłkę nożną, poznał lepiej trenera i to, co zrobił, aby zdobyć trofeum Pucharu Świata.

Scaloni był najmłodszym trenerem Pucharu Świata 2022 spośród 32, którzy pojechali na zawody.

44-letni trener swoje pierwsze doświadczenia w prowadzeniu drużyny zdobywał w reprezentacji Argentyny.

Był asystentem trenera Sampaoliego na Mistrzostwach Świata 2018, a po katastrofie musiał tymczasowo przejąć drużynę, ze względu na brak opcji.

Zasłynął z szybkich zmian taktycznych podczas meczu, jeśli coś zaplanowane nie wyszło, trener nie waha się to zmienić.

Ponadto jestem bardzo podekscytowany możliwością wyciągnięcia maksimum z gry Lionela Messiego, co w nowym składzie było priorytetem zespołu.

Wreszcie, misją Scaloniego, jako nowego trenera, było przywrócenie świetności drużynie Albiceleste, która przez 28 lat nie zdobyła żadnego tytułu.

Po porażce w Rosji i kryzysie w zarządzie Lionelowi Scaloniemu start w reprezentacji nie był łatwy.

Musiał przejąć niestabilny zespół po nagłym odejściu ostatniego trenera.

Po pierwsze, jego celem było utrzymanie się na czele zespołu i uspokojenie sytuacji do czasu przybycia nowego trenera.

Jednak nowy trener zaczął wykonywać dobrą robotę, przebudowując cały komitet techniczny zespołu i otaczając się wielkimi nazwiskami argentyńskiej piłki nożnej.

Zwrócił uwagę na nowe obietnice, których przybywało. W krótkim czasie stworzył bardzo konkurencyjny i szanowany zespół.

Pierwszym dużym krokiem w erze Scaloniego było zwycięstwo w długo oczekiwanym turnieju Copa América, który po Pucharze Świata jest jednym z najważniejszych tytułów dla krajów Ameryki Południowej.

Głównie ze względu na fakt, że drużyna Albiceleste przez 28 lat nie zdobyła ani jednego tytułu.

I to właśnie w 2021 roku Argentyna pogodziła się z piłką nożną i ponownie wygrała zawody.

W środku meczu na Maracanã, zwłaszcza przeciwko Brazylii, trener Argentyny zakończył swoją karierę, mając zaledwie dwa lata na stanowisku trenera drużyny.

Drugie osiągnięcie przyszło niedługo potem, w sporze mistrza Copa América z mistrzem Eurocup, czyli Argentyną przeciwko Włochom, kolejnym trofeum do zdobycia.

Zespół z Ameryki Łacińskiej pokonał mistrza Europy solidnym wynikiem 3 x 0, potwierdzając tym samym, że Argentyna jest jednym z faworytów do zwycięstwa w Pucharze Świata w 2022 roku.

Co więcej, tym zwycięstwem trener zakończył cykl meczów przed mundialem z 36 meczami bez porażki.

W ten sposób Lionel Scaloni ugruntował swoją pozycję jako trener, który zabrał argentyńską drużynę na rozgrywki w Katarze.

Pseudonim nadawany sposobowi, w jaki drużyna Albiceleste była szkolona do zachowania podczas meczów.

Wraz z przeformułowaniem składu technicznego wspaniali byli zawodnicy reprezentacji Argentyny, tacy jak Walter Samuel i Roberto Ayala, przez cały czas pomagali trenerowi i drużynie.

Celem było, aby podczas gry zespół przystosował się do gry z każdym przeciwnikiem w inny sposób, wykorzystując słabości i neutralizując mocne strony.

Największym tego przejawem jest duża liczba zmian stosowanych podczas meczów, w których zespół potrafił dostosować się do przeciwnika, zmieniając ustawienie taktyczne i styl gry.

Piłka nożna prezentowana przez Argentynę na mundialu była całkowicie odmienna od tej obserwowanej w światowej piłce nożnej.

Tam, gdzie zespoły wolą przyjmować bardziej defensywną postawę i pewnie atakować, Argentyńczycy cały czas naciskali, gdy nie mieli piłki, a gdy byli w jej posiadaniu, pokazali całkowitą skuteczność w ataku.

Wychodząc naprzeciw swoim zabawom ciesząc oczy, skuteczną wymianą podań, zawsze dążąc do celu.

Przed awansem do Pucharu Świata Argentyna miała passę 36 meczów bez porażki, jednak tę passę bez porażki przerwała w swoim debiucie Arabia Saudyjska.

W debiucie w Pucharze Świata drużyna Albiceleste przegrała z Arabią Saudyjską 2:1.

I wtedy po raz kolejny wielka praca trenera weszła w życie.

Nagle, gdy ważne elementy nie pasowały do siebie, trener zmusił Scalonetę do pracy i zaczął majstrować przy składzie.

Po pierwsze, to „niedopasowanie” w pierwszym meczu wynikało z braku pomocnika Lo Celso, który przed mundialem doznał kontuzji.

Kontuzja zawodnika miała bezpośredni wpływ na funkcjonowanie tej drużyny, ponieważ to on miał pierwszy kontakt z piłką w środku pola.

Jego następcą został Papu Gomez, który miał inne cechy niż kontuzjowany starter. 

Z tego powodu sektory boczne bez centralnego wsparcia nie działały zbyt dobrze, co było kolejnym sektorem, który trener musiał ulepszyć.

Wreszcie ostatnią poważną zmianą w wyjściowym składzie było odejście gwiazdy Lautaro Martineza, który zmarnował wiele okazji.

Pomoc została naprawiona wraz z wprowadzeniem rewelacji mistrzostw, Enzo Fernandeza, oraz dodaniem bocznych obrońców Acuny i Montiela.

Jeśli chodzi o atak, trener słusznie powołał do składu Juliana Álvareza, który w kadrze Pucharu Świata zajmował trzecie miejsce.

Zespół zaczynał grę w piłkę nożną od wielu błędów, a dzięki świetnej umiejętności czytania trenera podczas zawodów udało mu się odnaleźć siebie na nowo.

Kolejnym punktem, który poprowadził reprezentację Argentyny do tytułu, było pierwszeństwo przyznane Lionelowi Messiemu.

Zespół grał tak, aby Messi czuł się komfortowo na boisku i grał swój najlepszy futbol.

Od 2006 roku numer 10 jest punktem odniesienia dla reprezentacji Argentyny, ale nigdy nie znalazł on dobrego środowiska dla swojego stylu gry.

Dopiero przybycie Lionela Scaloniego i skompletowanie zespołu, który dostosuje się do niego, sprawi, że Messi i reprezentacja Argentyny będą jednym.